به گزارش روز یکشنبه اگزیم‌نیوز، مجیدرضا حریری در پاسخ به این پرسش که آیا مدل جدید روابط سیاسی ایران و چین که به نظر می‌رسد گرم‌تر از گذشته شده باعث افزایش حجم‌ تجاری دو کشور شده است؟، گفت: پاسخ به این پرسش مثبت است اما نباید انتظار داشت که نتایج آن در این مدت کوتاه یعنی پس از سفر رئیس جمهور کشور به چین‌ قابل مشاهده باشد. راه‌های جدید تجارت بین دو کشور تعریف شده که ما را امیدوار به افزایش حجم تجارت کرده است.

وی با بیان‌ اینکه توافق ایران با عربستان و سایر کشورهای منطقه تاثیر مستقیمی بر روابط اقتصادی و سیاسی ایران و چین نمی‌گذارد، افزود: توافق ایران و عربستان می‌تواند زمینه ساز رفع بسیاری از مشکلات ما در سطح بین المللی باشد و در نهایت گشایش‌های سیاسی منطقه‌ای می‌تواند در سطح بین المللی نیز تعمیم پیدا کند؛ و امکان بازگشایی بازارهای جدید را برای ما فراهم می‌کند به عبارت دیگر توافق‌های سیاسی ثمره اقتصادی نیز خواهد داشت.

به گفته حریری؛ کم بودن حجم روابط تجاری ایران و چین را باید به اعمال تحریم‌ها و اختلال در روند مراودات بانکی نسبت داد.

رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین با اشاره به صادرات ۱۰ تن پرتقال در ابتدای سال جاری به چین، تصریح کرد: ارسال محموله پرتقال به چین باهدف چک کردن پروسه صادرات به این کشور اتفاق افتاد و اگر مرکبات ایران در این کشور از آزمایش‌ها و شرایط قرنطینه‌ای را احصا کنند این بازار ظرفیت پذیرش یک میلیون تن مرکبات ایران را دارد.

این فعال اقتصادی با تاکید بر این موضوع که در تولید محصولات باغی در ایران کمتر به استانداردهای جهانی توجه می‌شود، افزود: استانداردهای قرنطینه‌ای در چین استثناء ندارد و نمی‌توان انتظار داشت بدون رعایت این استانداردها وارد این بازار شویم؛ مهم‌ترین اصل استاندارد این کشور شناسنامه‌دار بودن محصول از بدو تولید تا آخرین مرحله صادرات است.

وی با بیان اینکه پیش از شیوع بیماری کرونا بیش از ۹۰ درصد میگو صادراتی ایران به چین صادر می‌شد، افزود: عدم صدور مجوز برای محصولات یخ زده به چین در دوره شیوع بیماری کرونا مانع صادرات میگو به این کشور شد اما هم اکنون این ممنوعیت‌ها دیگر وجود ندارد و امکان صادرات میگو به این کشور وجود دارد از آنجایی‌که در مراحل پرورش و توزیع میگو روال‌ها مشخص است از این‌رو مانعی برای صادرات میگو به این کشور وجود ندارد و مقدار قابل توجهی میگو به چین در ۲ ماه گذشته ارسال شد.

حریری با طرح این پرسش که ما چگونه می‌توانیم در چین بازاریابی کنیم؟ گفت: حجم محصولات غیرنفتی که به دست مصرف کننده می‌رسد قابل توجه نیست و بخش قابل توجهی از این محصولات به بازار عراق و افغانستان می‌رود. تجار ایرانی به صورت مطلوب روند صادرات در بازارهای بین‌المللی فرا نگرفته‌اند و باید در این موضوع کار شود از این رو اتاق بازرگانی ایران و چین زمینه آموزش، ایجاد مراکز تجاری و برگزاری نمایشگاه‌های دائمی کالاهای ایرانی را فراهم کرده و تلاش دارد در مورد بازاریابی به چین مشکلات را حل کند.

گرفتن سهم از بازار چین نیازمند زمان است

وی با بیان اینکه گرفتن سهم از بازار چین نیازمند برنامه‌ریزی و صرف زمان است، افزود: صادرات به بازار عراق و افغانستان تجار ایرانی را بدعادت و این ذهنیت را در آنها تقویت کرده که باید بعد از بارگیری سر مرز پول حاصل از فروش محصول صادراتی را دریافت کنند. اما این صادرات نیست چرا که صادرات واقعی نیازمند سرمایه گذاری در بازار هدف است؛ تجار برای گرفتن سهم در بازارهای بزرگی مانند چین حداقل باید یک سال از جیب خرج کنند و اگر ضرر هم کردند اهمیت ندهند و تلاش کنند که کالاهایشان را در این بازار نشان بدهند.

رئیس اتاق بازرگانی ‌با اشاره به فراموش کردن قواعد تجارت و بازرگانی در سال‌های تحریم، گفت: در ۱۵ سال اخیر به دلیل اعمال تحریم‌ها، سازوکار تجارت بین المللی به شیوه درست را فراموش کردیم و این وظیفه اتاق بازرگانی‌ و تشکل‌هاست که بر این موضوع تمرکز کنند که تجارت خارجی نیاز به دانش، سرمایه گذاری برای بازاریابی و صبر دارد.

حریری ادامه داد: «پروژه توسعه صادرات غیرنفتی به چین» را در اتاق مشترک ایران و چین تعریف کردیم. قرار بود از سال ۹۹ این پروژه را پیش ببریم ‌که مصادف با شیوع بیماری کرونا شد و اجرای آن به تاخیر افتاد؛ امیدواریم از اوایل بهار پروسه را آغاز و ‌دفتر اتاق را در چین فعال کنیم. همچنین ۴ مرکز تجاری در ۴ نقطه چین تا پایان سال افتتاح و نمایشگاه‌های دائمی کالاهای ایرانی در چین برگزار خواهیم کرد و تلاش داریم که به تجار کوچک و متوسط خدمات ارائه بدهیم.

این فعال اقتصادی مشکلات بازگشت ارز را برای صادرکنندگان به شوخی تشبیه کرد و افزود: زمانی‌که بازرگانان با بانک کار کنند هزینه مبادله کمتر خواهد شد اما اعمال تحریم‌ها روند واردات را دشوارتر از صادرات کرده چرا که از هر بندری کالا به ایران‌ نمی‌آید و برخی از کشورها کالا به ایران نمی‌فروشند و ریسک ارسال پول برای طرف تجاری سخت است. نمی‌توان این ادعا را طرح کرد که صادرکنندگان هیچ مشکلی در بازگشت ارز ندارند اما هیچ صادرکننده‌ای بعد از صادرات محصول برای بازگشت ارز با چالش مواجه نشده و بیش از یک دهه است که از کانال صرافی‌ها ارز وارد کشور می‌شود؛ شخصی که صادر کرده می‌داند چگونه پول آن را باز گرداند.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا امکان تجارت با ارزهای محلی برای تجار ایران و چین وجود دارد؟ گفت: این اتفاق چند سال است که رخ می‌دهد و بانک مرکزی نیز حواله یوان برای تجار صادر می‌کند اما پرسش این است که اگر صد درصد رابطه تجاری بر پایه یوان باشد، آیا به نفع ما تمام خواهد شد؟ بدون تردید به نفع چین است. اما آیا به نفع ما هم هست؟ موضوعی است که باید متخصصان حوزه ارز خارجی بانک مرکزی در این باره اظهارنظر کنند این مهم وظیفه تاجر نیست که درباره سیاست‌های ارزی نظر بدهد. منافع ملی ما اگر در این باشد که تمام تجارت ما با چین با پایه یوان باشد این امکان وجود دارد اما این سیاست باید باتوجه به در دسترس بودن و سبد ارزی کشور اخذ شود.